دست می کشم
    از خیال خام حضورت
    اینکه مثل دودی سفید
    نشت کنی از شیارِ درب
    نقش ببندی
    بنشینی و بخندی
    با چشمهات
    دست می کشم
    بر پیرهن آبی و اناری ات
    عبور می کند دستم
    از انارِ خون
    از سپیدی سینه ات عبور می کند
    از سردی خاک
    عبور می کند
    از مغناطیس زمین
    از خدا
    از مرگ
    عبور می کند …
    دست می کشم بر پوست خلاء
    و جوشهای هجده ساله گی اش
    حالا مرگ برادری ست که برای اسم نویسی ات
    به اطاقم آمده
    بلند می شوی
    می چرخی
    می رقصی
    و سرما صدایی ست که از فاضلاب حمام
    مخفیانه می آید
    مرا می سوزاند
    دست می بَرم در تو – در شعر- در این بازی آبی و اناری چراغ را روشن می کنم تا چراغ قوه را بردارم برای رؤیت خورشید نور کافی نیست

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: